แมวสอนเราเรื่อง เป้าหมาย และ ความพยายาม อย่างไร

"เวลาท้อ .. ให้ไปหาแมว" สัตว์เลี้ยงสอนอะไรเราได้หลายอย่าง แวนเลี้ยงแมวอยู่ตัวหนึ่ง เธอชื่อส้มจี๊ด เป็นแมวซนมาก แวนก็ชอบสังเกตและเรียนรู้พฤติกรรมของเธอ วันหนึ่งขณะที่แวนกำลังนั่งกินข้าวที่โต๊ะอาหาร คุณเธอได้กลิ่นจึงเกิดความอยากรู้อยากเห็น หาทางปีนขึ้นโต๊ะอาหารมาจนได้ เพื่อที่จะมาให้เห็นกับตา และดมกับจมูก (และเผื่อได้ชิม) ว่าของที่อยู่บนโต๊ะคืออะไร เมื่อกระโดดขึ้นมาบนโต๊ะได้ แวนเลยพยายามหาของมาวางกันเอาไว้ เธอก็หาทางหลบเดินเข้ามาอีกทาง แวนก็ยกแขนขึ้นกันไม่ให้ส้มจี๊ดเข้าถึงอาหาร เธอก็ก้มหัวลงเพื่อลอด พอแวนลดแขนลงมา เธอก็ยืดตัวขึ้นเพื่อจะข้าม ตาก็เล็งจับจ้องที่อาหารทำแบบนี้กันอยู่ซักพัก เมื่อเห็นว่าทางนี้ไม่ได้ผล เธอก็หันซ้ายหันขวาเพื่อหาทางอื่น กระโดดลงจากโต๊ะ เพื่อปีนขึ้นอีกทางบ้างหรือปีนขึ้นโต๊ะตัวข้างๆ เพื่อจะกระโดดข้ามมาที่โต๊ะอาหาร บางครั้งก็ปีนขึ้นพนักเก้าอี้ กะว่าจะกระโดดข้ามไหล่คนเข้ามาก็มี ทำให้แวนได้เรียนรู้ว่า ... แมวแค่จับจ้องไปที่เป้าหมาย หาวิธีไปให้ถึงที่นั่นให้ได้ โดยไม่สนใจอุปสรรคไหนๆ วิธีนี้ไม่ได้ผล ก็ลองวิธีต่อไป พอเหนื่อยก็พัก แล้วก็พยายามใหม่ แมวไม่มาเสียเวลาคิดน้อยใจว่า ...ฉันโดนกีดกัน โดนกลั่นแกล้ง อุปสรรคเยอะ คงทำไม่สำเร็จแน่ๆ มีคนกำลังรอสมน้ำหน้าฉันหรือไม่มีใครสนับสนุน แวนเลยได้ข้อคิดว่า

แท้จริงแล้ว ที่คนเราไม่ลงมือทำทำอะไรก็ไม่สำเร็จ หรือไม่มีความสุขในชีวิต เป็นเพราะอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุด นั่นคือ อุปสรรคทางใจของเราเอง มีแต่คน .. ที่มโนและสร้างอุปสรรคขึ้นมาเองในใจ ในจินตนาการ สร้าง .. ความเหนื่อยใจ ความน้อยใจ ความกดดันจากสายตาและคำพูดคนอื่น ความกลัวจะดูไม่ดี ความกลัวโดนสมน้ำหน้า จากเป้าหมายที่ยาก ก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก หากลดอุปสรรคในใจได้บ้าง หรือไม่สร้างมันขึ้นมาตั้งแต่แรก

แวนเชื่อว่าจะมีอีกหลายอย่างที่คุณจะทำสำเร็จได้ หรืออย่างน้อยก็ได้ลองพยายาม อย่าปล่อยให้ชีวิตคุณเสียเวลาไปกับอุปสรรคที่สร้างขึ้นเอง เลิกสนใจสายตาคนอื่น แล้วเอาเวลาไปหาวิธีใหม่ๆ เมื่อพบว่าวิธีที่ทำอยู่มันไม่เวิร์คจะดีกว่า